U “semi” sam sa komsijom iz zgrade. Stariji od mene 15 godina, ima zenu i malo dete i izgleda neverovatno. I zena mu je pre odna i prelepa. Svaki put kad vidim nju imam os caj kao da
sam kraljica kada se setim da mene bira pre nego nju, ali kad mu vidim bebu osecam se kao totalno govedo i zelim da umrem odmah. Ali kad me on pozove ili mi pozvoni na vrata, ja ne mogu da mu od
lim… odmah ga zaj šim preko poda, kre eta, kuhinjskog stola, nekad stoj cu dok gledam u basti zgrade pa ga tako ispraznim da nista ne ostane za njegovu zenu. Znam da sam bah ta kr ljica, moze mi se!
Kad mi kažu da je studentski život najljepši period u životu krene mi se povraćati. Od toga da financijski grcam iz mjeseca u mjesec, što nigdje ne putujem u inostranstvo kao drugi kolege, što tokom akademske godine moram razmišljati o idućem obroku. Borim se cijele godine s financijskim i psihičkim pritiskom koji mi nosi fakultet, a roditelji mi ne žele pomoći. U cijeloj ovoj priči sam sam, a studiram medicinu koja traje još minimalno pet godina. Ponekad ne vidim kraj ovakvom životu.
